Het Champions League-format veranderde in het seizoen 2024/25. UEFA verhoogde het aantal teams in de hoofdcompetitie van 32 naar 36 en liet het groepsfase-systeem los. Elke club speelt nu tegen acht verschillende tegenstanders. Toen kwam de regel over het thuisvoordeel in de knock-outfase. De editie van 2025/26 bevestigde het: clubs die hoger eindigen in de competitie spelen de terugwedstrijd thuis. Fans en coaches zagen het aankomen, maar de verwarring begon bij wat daarna volgde.
Wat fans mogen verwachten en waarom het belangrijk is
Fans waarderen duidelijkheid, vooral wanneer het gaat over de structuur van een voetbalduel. Het kennen van het tijdstip en de locatie van een belangrijke wedstrijd heeft altijd al invloed gehad op hoe ze hun tickets, reizen en werkdagen plannen. Ze blijven op de hoogte via bronnen zoals UEFA.com, clubmededelingen en live meldingen van sportmedia. Voor degenen die prestaties en uitkomsten bestuderen, vormt elke wijziging in de opzet een nieuw element. Gokkers in het bijzonder hebben directe updates nodig, want het is gemakkelijk om nieuwe regels te missen wanneer je de sport niet actief volgt.
Veel mensen volgen wedstrijden via live meldingen, vaak op hun telefoon tijdens pauzes of onderweg. Degenen die wedden via mobiele apps zijn afhankelijk van directe duidelijkheid over het wedstrijdformat en de voorwaarden. In Nederland houden bookmakers een constante stroom aan updates bij voor sportevenementen. Tijdige toegang tot essentiële informatie, zoals wijzigingen in het format en aankondigingen van topwedstrijden, helpt gokkers om weloverwogen beslissingen te nemen. Inzicht in hoe de loting werkt vermindert de kans op verrassingen bij een duel waarin het thuisvoordeel plotseling verandert.
Waar de regel begon en waar het misging
De beslissing van de UEFA om het beter geplaatste team het thuisvoordeel te geven in de terugwedstrijd van de knock-outfase was bedoeld als beloning voor consistentie. In het oude systeem werden de knock-outduels volledig bepaald via de loting, zelfs na de achtste finales. Dit leidde tot vreemde situaties. Arsenal eindigde bijvoorbeeld als derde in de competitie van 2024/25, maar speelde de terugwedstrijd zowel tegen Real Madrid als tegen Paris Saint-Germain buitenshuis. De nieuwe regel gold toen nog niet. Toen PSG Arsenal uitschakelde in het Parc des Princes voelde dat als een gemiste kans.
De UEFA greep in. De nieuwe regel, van kracht vanaf 2025/26, garandeert dat het team met de hogere eindklassering de terugwedstrijd thuis speelt. Deze wijziging zorgde ervoor dat fans een duidelijker verband zagen tussen prestaties en voordeel. Maar de UEFA voegde nog een element toe. Als een lager geplaatst team een hoger geplaatst team uitschakelt, krijgt het in de volgende ronde het thuisvoordeel.
Dat leverde een vreemd effect op. Het lager geplaatste team erft het voordeel van de ploeg die het versloeg. Een club die als 24ste eindigde kan theoretisch in de halve finale een thuiswedstrijd krijgen, zolang het blijft winnen van hoger geplaatste tegenstanders. Enkele scherpe geesten zagen meteen de inconsistentie. Op het ene moment beloont het systeem stabiele competitieprestaties. Op het volgende moment draagt het voordelen over alsof ze een estafettestokje zijn.
De uitdaging van klasseringen, regels en wat blijft gelden
In een competitieformaat met 36 teams bepaalt elk resultaat de rangschikking. De eindstand bepaalt wie rechtstreeks naar de achtste finales gaat en wie via de play-offs moet strijden. De puntentelling blijft hetzelfde: drie voor een overwinning, één voor een gelijkspel. De top acht gaat direct door naar de achtste finales. De ploegen tussen plek 9 en 24 spelen in de play-offs. De rest mag naar huis.
Zodra de knock-outfase begint, tellen de klasseringen opnieuw mee, maar slechts tot op zekere hoogte. Een club die als negende eindigt kan winnen van nummer acht, maar vervolgens het thuisvoordeel verliezen aan een club die als 22ste eindigde en nummer vijf versloeg. Het beloningssysteem draait om uitslagen, niet om de status die een team vooraf had. Dat botst met de logica van een competitieformaat waarin ranglijsten verondersteld worden doorslaggevend te zijn.
De UEFA wilde de band tussen competitie en knock-outs versterken. De regel introduceert een soort beloning per overwinning, waarbij elke stunt leidt tot een structureel voordeel. Maar die beloning kan de waarde van de oorspronkelijke klassering ondermijnen.
Wijzigingen in het format, duidelijke doelen en verwarrende uitkomsten
De overstap naar één competitie met 36 teams was bedoeld om de herhaling van groepswedstrijden te doorbreken. Het concept van acht wedstrijden tegen acht verschillende clubs zorgt voor een bredere toets van kwaliteit. Meer clubs treffen in een vroeg stadium sterkere tegenstanders, en het toernooi vermijdt saaie duels tussen ploegen die al geplaatst zijn. Maar in de poging om zowel variatie als eerlijkheid te bieden, lijken de lotingsregels zichzelf in de knoop te hebben gelegd.
De bedoeling om elk duel van betekenis te maken is op zich logisch. Maar door competitieprincipes te combineren met het instinct van knock-outvoetbal, voelt het resultaat aan als deels beloningssysteem, deels herverdeling. Fans blijven zich afvragen of een hogere eindpositie wel echt voordeel oplevert, wanneer een andere club de vruchten kan plukken door slechts één topploeg te verslaan. Een format dat voor meer samenhang moest zorgen heeft enkele losse eindjes achtergelaten.
Zelfs buiten de Champions League toont de UEFA een vergelijkbare aanpak. Zo zijn de regels voor EK-kwalificatie aangepast, waardoor gastlanden zoals Engeland zich alsnog moeten kwalificeren. Deze nadruk op prestaties boven privileges weerspiegelt een bredere trend: voordeel moet voortkomen uit resultaat, niet uit status.
<
