Openhartig: ‘PSV was de drug geweest die me hielp’

Mohamed Ihattaren leek een geweldige toekomst tegemoet te gaan, maar na het overlijden van zijn vader veranderde er veel voor de creatieve speler. Bij Ajax probeerde hij vervolgens de draad weer op te pakken, maar dit liep uit op een teleurstelling.

Nu blikt hij terug op de verdrietige periode waarin hij zijn vader verloor. “Mijn familie vertelde me niet dat hij kanker had. Dat was goed bedoeld, om me te beschermen en me de focus op PSV niet te laten verliezen. Alleen doordat een dokter zich versprak, hoorde ik dat mijn vader kanker had en al ongeneeslijk ziek was”, blikt Ihattaren terug in De Telegraaf.

“Het maakte de klap van zijn dood extra hard, omdat ik veel meer momenten bij hem had willen zijn. Nu kan ik hem niet meer opbellen en ik mis hem elke dag”, zegt de voetballer, die het ‘een slechte film’ noemt. “Het beeld dat de dokter letterlijk de stekker er bij mijn vader uittrekt, laat me niet los. Het staat op mijn netvlies gebrand. Bij het ziekenhuis heb ik de auto met draaiende motor laten staan, ben ik naar binnen gerend en daar heb ik papa zien sterven.”

Ihattaren had de pech dat daarna corona het normale leven stillegde. “PSV was daarvoor de drug geweest die me hielp met het verlies van mijn vader om te gaan, de uitlaatklep waardoor ik mijn zinnen kon verzetten. Maar in de coronatijd begon het malen, knapte er iets in mijn hoofd en wilden mijn voeten niet meer wat ze altijd vanzelf deden.”

Hulp vond hij op dat moment niet nodig. “Ik dacht dat het tijdelijk was. Dat alles wel weer goed zou komen. De PSV-leiding heeft me alle denkbare hulp aangeboden. Maar ik geloofde nooit in een psychiater, was jong en stoer en dacht de pijn alleen te kunnen dragen. Maar de enorme leegte vrat aan me en mijn prestaties werden minder en minder. En het belemmerde me in mijn dagelijkse functioneren. Ik besef nu dat ik veel stoerder ben dóór wel naar de psychiater te gaan.”